勇敢
yǒng gǎn
|
brave;
courageous
|
勇气
yǒng qì
|
courage;
valor
|
英勇
yīng yǒng
|
heroic;
gallant;
valiant
|
勇于
yǒng yú
|
to dare to;
to be brave enough to
|
见义勇为
jiàn yì yǒng wéi
|
to see what is right and act courageously (idiom, from Analects); to stand up bravely for the truth;
acting heroically in a just cause
|
勇士
yǒng shì
|
a warrior;
a brave person
|
勇猛
yǒng měng
|
bold and powerful;
brave and fierce
|
勇往直前
yǒng wǎng zhí qián
|
to advance bravely
|
自告奋勇
zì gào fèn yǒng
|
to volunteer for;
to offer to undertake
|
奋勇
fèn yǒng
|
dauntless;
to summon up courage and determination;
using extreme force of will
|
散兵游勇
sǎn bīng yóu yǒng
|
lit. straggling and disbanded soldiers (idiom); fig. disorganized uncoordinated action
|
义勇军
yì yǒng jūn
|
volunteer army
|
勇武
yǒng wǔ
|
brave
|
忠勇
zhōng yǒng
|
loyal and brave
|
勇力
yǒng lì
|
courage and strength
|
勇往前进
yǒng wǎng qián jìn
|
see 勇往直前[yong3 wang3 zhi2 qian2]
|
勇往前進
yǒng wǎng qián jìn
|
see 勇往直前[yong3 wang3 zhi2 qian2]
|
勇悍
yǒng hàn
|
brave
|
勇於
yǒng yú
|
to dare to;
to be brave enough to
|
勇氣
yǒng qì
|
courage;
valor
|
勇气可嘉
yǒng qì kě jiā
|
to deserve praise for one's courage (idiom)
|
勇氣可嘉
yǒng qì kě jiā
|
to deserve praise for one's courage (idiom)
|
勇决
yǒng jué
|
decisive;
brave
|
勇決
yǒng jué
|
decisive;
brave
|
勇略
yǒng lüè
|
brave and cunning
|